De laatste weken in Afrika

Hoi Allemaal,

De laatste dagen van mijn verblijf in Afrika zijn aangebroken. Het is erg vreemd om te bedenken dat ik zondag alweer in Nederland ben en het daar super koud is en iedereen een winterjas draagt terwijl ik hier nu aan het zwembad lig.

De afgelopen weken is er veel gebeur. Het afscheidsfeestje voor KAPCDAM, bezoek aan Luweero waar het project van mijn gastgezin is gevestigd en Daan en Ramona hebben stagegelopen, de laatste stagedag, Zanzibar, afscheid van de meiden, safari en nu de laatste dagen in Arusha -Tanzania.

Zoals ik in mijn vorige verslag schreef hebben Claire en ik het feestje georganiseerd met de gedachten om de ouders en gehandicapte kinderen bij elkaar te brengen, het contact tussen hen te vergroten en het proberen te verkleinen van de vloek die om handicaps heen hangt.

De organisatie ging voor een groot gedeelte langs ons heen, omdat elke keer als wij iets hadden afgesproken dit toch weer veranderd werd en vaak zonder ons daarvan op de hoogte te stellen. We hadden afgesproken dat er zo’n 20 kinderen zouden komen en dat het feestje om 16.00uur zou beginnen. Een dag van te voren kwamen wij erachter dat er 60 kinderen + ouders zouden komen en het feestje om 9.00uur zou gaan beginnen; lekker typisch weer. Om te stimuleren dat ook gehandicapte kinderen naar school kunnen hebben we hier aandacht aan besteed tijdens het feestje. Voor de kinderen die wij hebben gezien had ik schriftjes en pennen, krijtjes en stiften gekocht. Ouders gebruiken vaak als excuus dat zij zich dit soort dingen niet kunnen veroorloven en daardoor deze kinderen niet naar school kunnen. Op deze manier heb ik dit proberen te onderscheppen, maar het liefst had ik natuurlijk voor elk kind het schoolgeld betaald..

Het feestje was verder erg geslaagd. Lauren, onze studiegenoot en in opleiding tot fysiotherapeut kwam om de kinderen gratis te behandelen, want ook hier hebben de ouders geen geld voor. Hiervoor waren de ouders zo dankbaar en blij dat wij haar hadden uitgenodigd. Ook Iris was langs gekomen en ook dit bezoek vonden de kinderen heel erg leuk. Voor elk kind was er een bord met eten en wat te drinken. Op deze manier wisten we in elk geval zeker dat ze deze dag goed te eten kregen..
Ook de taart die wij hadden besteld was een groot succes! Het was echt een leuk feestje voor de kinderen met veel speelgoed en ballonnen etc.

Aan het einde van de dag hebben we veel speelgoed, pennen en nog meer dingen uitgedeeld die ik had meegenomen uit Nederland. Dit was echt één grote chaos, de kinderen begonnen bijna te vechten over wie wat kreeg en de spullen werden uit onze handen getrokken. Dat is zo’n groot nadeel als je veel (Afrikaanse) kinderen cadeautjes geeft, pff.
Wij kregen van de begeleiders van deze stageplek ook nog een afscheidscadeautje, maar wat het is dat weten Claire en ik nog steeds niet! Oja, ook kregen we foto’s van Juliet, zodat we haar nooit zouden vergeten, haha.

Vanaf donderdag zijn we 3 avonden uit geweest om te vieren dat onze stage voorbij was, waardoor we op zondag eerst moesten uitslapen voordat we naar het dorp Luweero konden vertrekken. Rond een uurtje of 13.00u zijn we met de matatu naar Luweero vertrokken, wat zo’n 3uur duurde.
Toen we in het dorp aankwamen waren alle kindjes super blij dat Daan en Ramona op hun afscheid (blanke) vrienden hadden meegenomen. ’s Avonds hebben we rond het kampvuur stoelendans gespeeld, muziek gemaakt en gedanst. Ook wij sliepen deze nacht in een hutje met een rieten dak; dit was weer eens wat anders, maar leuk!

De volgende dag rond 12uur weer terug naar Kampala vertrokken om ons klaar te maken voor het vertrek naar Zanzibar.

Op dinsdag hebben we afscheid genomen van alle mensen die terug naar huis zouden gaan in de tijd dat wij op Zanzibar zaten.. Het was erg gezellig, maar ook jammer om afscheid te nemen na zo’n leuke tijd met elkaar.

Woensdag ochtend vertrokken we om 6uur ’s ochtends naar Dar Es Salaam, de hoofdstad van Tanzania. De reis heeft zo’n 31 uur geduurd en het wachten bij de grens heeft veel tijd in beslag genomen. Toch was het niet moeilijk om een visum voor Tanzania te krijgen..

Aangekomen stonden we super lang in de file waardoor we de laatse Ferry naar Zanzibar hadden gemist, dit maakte dat we met zo’n leuk klein vliegtuigje naar Zanzibar konden! Wat een leuke ervaring was dat zeg!

Op Zanzibar was het echt ge-wel-dig. Wellicht hebben jullie wat foto’s op facebook etc. voorbij zien komen. De eerste dag hebben we lekker op het strand gelegen en een strandhutje gehuurd, het voelde echt als een paradijs. De tweede dag hebben we een scooter gehuurd, wat uiteindleijk een motor bleek te zijn. Het was super leuk om over het eiland te rijden en hebben veel meer gezien dan de gemiddelde toerist die op Zanzibar komt. Wij zijn op plekken geweest waar mensen nauwelijks blanke mensen zien en hierdoor erg enthousiast waren. Na een tijdje werden we aangehouden door een politie agent, maar liet ons na een paar minuten gewoon weer gaan en was er niks aan de hand. Na het vervolgen van onze weg werden we opnieuw aangehouden door twee agenten. Het was duidelijk dat zij zich erg goed voelde en als snel kregen we het gevoel dat zij erg corrupt waren. Onze scooter bleek geen scooter te zijn, maar een schakel brommer en hiervoor hadden wij geen rijbewijs en ook geen internationaal rijbewijs aangevraagd. Eerst wilde ze ons een bekeuring geven van 100 dollar per persoon, toen werd het 50 dollar en even later moesten we mee naar de rechtbank. Hierdoor werd het verhaal steeds vreemder en als we probeerde duidelijkheid te creeren ging hij spelen met de macht die de politie heeft. Ik heb mij hier heel verstandig een beetje van gedistantieerd, aangezien ik hier erg heethoofderig van wordt. Tanzania is heel erg corrupt en Zanzibar spant de kroon. Toen ze in de gaten kregen dat wij niet voor één gat te vallen waren mochten wij het bedrijf bellen waar onze ‘scooters’ vandaan kwamen, omdat wij ons niet hebben ingelicht over de zaken die wij moesten weten. Uiteindelijk mochten wij weg rijden zonder bekeuring oid en werden alle agenten van het eiland ingelicht ons niet aan te houden. De mannen van het bedrijf moest bij de politie blijven en zijn er uiteindelijk ook zonder iets te betalen vanaf gekomen; vreeeemd! Ook hebben we Prison-island bezocht en gezwommen met wilde dolfijnen! Zwemmen met wilde dolfijnen was zo vet! We moesten super vroeg weg en zaten om 6uur op de boot om de dolfijnen te zoeken. Op het moment dat we ze vonden mochten we met snorkel en flippers in het water springen en met ze zwemmen. Het leek alsof ze op een gegeven moment aan ons gewend raakte en kwamen steeds dichterbij ons!

Na een ongelofelijke week zijn we op woensdagmiddag met de ferry terug naar Dar es salaam gegaan en daar één nachtje geslapen. De volgende ochtend hebben we de bus naar Arusha gepakt en kwamen daar in de avond aan en moesten afscheid nemen van onze lieve vriendinnetjes. Hier werden we overvallen door mensen die ons in hostel wilde krijgen en safari’s wilde boeken. Het was echt dramatisch om na zo’n lange busreis 10 Afrikanen om je heen te hebben staan die allemaal willen dat jij iets bij hen boekt. Dit was trouwens wel het moment dat ik een echte backpacker ben geworden; zonder eerst een hostel of hotel te boeken in de bus gestapt en daar gekeken waar we zouden gaan verblijven. Ook die avond/nacht gelijk de safari geboekt waardoor we de volgende dag gelijk vertrokken!
4-daagse safari naar Tarenkiri, 2 dagen Serengeti en de Ngorogoro crater. Het was echt super vet en hier hebben wij ook de big 5 helemaal gezien! In Oeganda de witte neushoorn gezien, in de crater de zwarte neushoorn! De eerste luipaard die wij zagen was zijn prooi aan het eten in de boom, wat erg uniek schijnt te zijn!
Deze nachten heb ik geslapen in tenten in het park! Wat met zich mee bracht dat er 5 leeuwen naast onze tent hebben gelopen, een olifant op 4 meter afstand stond en een buffalo op 3 meter van onze tent stond te grazen. Ook hebben Claire en ik de hele camping op z’n kop gezet toen er telkens een rat door het eetgedeelte liep en op alle tafels sprong om daar eten te stelen, haha. Iedereen lachte onze uit, maar op het moment dat de rat bij hen in de buurt kwam waren zij toch ook wel bang.

Aan het einde van de safari werd van ons verwacht dat we fooi zouden geven aan de driver en aan de kok. Samen met de Russen met wie wij in de auto zaten hadden we een prijs afgesproken, maar toen we het geld gaven aan de driver werden we keihard uitgelachen en leek het alsof hij helemaal niet tevreden was met het geld wat wij hem gaven. Ook de kok was niet blij en toen wij vroegen waarom ze zo raar deden bleek dat zij per persoon per dag 20 dollar fooi horen te krijgen?! Haha, naast het vele geld wat we al hadden betaald voor de safari zelf; gekkenwerk! Van andere mensen hebben wij gehoord dat zij helemaal geen fooi hadden gegeven, dus het klopte niet helemaal. Nouja, het was weer een rare gewaarwording.

Na vier dagen zijn we weer terug in Arusha waar we verblijven totdat we terug gaan naar Kampala en Daan naar Kenia. Vandaag is het eerste kerstdag en dit vieren wij in een leuk hotel met zwembad! Samen met een japanner die wij hebben ontmoet vieren we vanavond kerst met cadeautjes diew ij voor elkaar hebben gekocht. Morgen vliegen wij terug naar Kampala.
Het oorspronkelijke plan was dat Claire en ik gewoon terug zouden gaan met de bus, zoals we ook op de heenweg hebben gedaan. De andere meiden hebben super veel problemen ondervonden met de terugreis en het leek erop alsof deze onheil ook boven onze hoofden hing. De bus ging namelijk niet rechtstreeks, maar via Nairobi, waar we ’s avonds in het donker zouden moeten overstappen op de bus naar Kampala. Dit was bij de andere meiden helemaal mis gegaan, waardoor ik het niet met de busreis eens was. In eerste instantie toch maar wel de bus geboekt, omdat vliegen erg duur is. Nadat Claire het verhaal aan haar ouders had verteld waren zij het er niet mee eens dat ze met de bus zou gaan en nu gaan we uiteindelijk toch met het vliegtuig naar Kampala terug, haha.

Ik vind het best fijn om terug naar Kampala te gaan, omdat ik daar de weg weet en verstand heb van het dagelijks leven en de prijzen. Tanzania is een heel ander land en is veel meer ontwikkeld, waardoor ook alles duurder is. Ook blijkt dat mensen hier blanke haten, waardoor dingen soms lastig verlopen en mensen onvriendelijk zijn.
Tanzania is zo'n verschil met Oeganda. Als je alleen al de hoofdsteden met elkaar vergelijkt weet je dat Oeganda één van de minst ontwikkelde en armste landen van de wereld is. Het is moeilijk te beseffen omdat alles zo dicht bij elkaar ligt en het dan toch niet lukt. Ik vind het moeilijk om te beseffen dat Afrika zo is onderverdeeld; van de 5 rijtjes van rijk naar arm staat bijvoorbeeld Zuid-Afrika in het tweede rijtje van rijkste landen en Oeganda in het laatste rijtje en dus het armst, terwijl het in verhouding zo dicht bij elkaar ligt.

Ik heb nog veel om over na te denken als ik thuis ben, haha.

Fijne kerst iedereen en waarschijnlijk tot in het nieuwe jaar! Liefs, xx